Super Pilanesberg

Drup drup… Het vroor deze nacht en we worden wakker wanneer het ijs aan de binnenkant van de tent begint te smelten door de eerste zonnestralen. De kou maakt ons passief, we blijven liggen tot de zon een beetje meer warmte geeft en nemen een alweer een warme douche om te kilte uit onze botten te krijgen.

Pilanesberg is een relatief klein park, vergeleken met Kruger bijvoorbeeld, en gelegen in een gebied dat vroeger een vulkaan vormde. Daardoor is het landschap heuvelachtig, en op een manier minder saai dan de vlakke gebieden die we tot nu toe zagen.
Je kan hier en daar uit de auto bij zogenaamde hides, afgesloten plekken waar je veilig afgeschermd dieren kan spotten. Bij de eerste hide zitten enkele dames op leeftijd te brunchen. De alcohol vloeit al stevig, en daardoor maken ze zoveel lawaai dat zo goed als alle dieren in de omtrek de benen hebben genomen. We nemen de tijd om een visarend te observeren, hij duikt van hoog in de lucht het water in op zoek naar een hapje.

Louis kijkt naar enkele giraffen in de verte. Een opa spreekt hem aan, vraagt wat hij ziet. Louis toont hem de giraffen en de man vraagt of we in ruil een gouden tip willen… Die willen we graag, en hij vertelt ons waar hij net twee leeuwen heeft zien liggen langs de kant van de weg. We twijfelen niet en gaan op zoek, en spotten niet veel later de twee mannetjes leeuwen op een meter of tien van ons. Ze zijn niet bijzonder actief, plagen elkaar een beetje (het ontlokt onze jongens de uitspraak dat het zeker broers zijn) maar liggen vooral in het hoge gras waardoor ze niet zo goed te zien zijn. Wij hebben tijd, en blijven staan. Met succes, want na een half uur zetten ze zich recht om een eindje verder opnieuw te gaan liggen.
Wij houden nu al van Pilanesberg, het park is van ons en vooral veel bejaarden, we spotten onmiddellijk leeuwen en het landschap is ronduit schitterend. Bovendien zijn alle dieren van de Big Five aanwezig, al valt het nog af te wachten of we ze hier allemaal zullen zien.
Bij de volgende hide liggen nijlpaarden in en rond het water. Dit zijn de meest gevaarlijke dieren, ze zijn ook gigantisch groot, maar van op een afstand zien ze er vooral lui uit. Wat verder staan twee waterbuffels in de struiken.

We eten pizza (eindelijk!) in Pilanesberg Centre, met zicht op de gnoes, wrattenzwijnen en de giraffen. We steken na zoveel weken kamperen in het zand af tegen de andere gasten, in helderwitte T-shirts of kraaknette broeken.
Na de lunch rijden we omhoog tot aan de vroegere vulkaanrand. Het uitzicht over de vlakte (de vroegere krater) is adembenemend, ver beneden ons spotten we met de verrekijkers enkele neushoorns. Daar gaan we straks naar op zoek… 

Opnieuw in de vlakte zien we afwisselend groepen olifanten en in totaal wel zeven neushoorns, zelfs op enkele meters van de terreinwagen. Op weg naar Manyane Gate, waar we vanavond kamperen wordt het even spannend wanneer een olifant in het midden van de asfaltweg begint te wandelen. De hele rij auto’s, waaronder wij, moeten achteruit want hij is nu heer en meester op de baan. Na een kwartiertje verdwijnt hij dan toch in de in herfsttinten gekleurde bush. 
We rijden het park pas uit wanneer de gate gaat sluiten. De jongens amuseren zich op de camping met het tekenen van dieren, waarbij wij de jury zijn. Het gebrek aan tekentalent is duidelijk erfelijk… Het is minder koud vanavond, en zo is onze laatste kampeeravond een stuk aangenamer dan die van gisteren. We zitten rond een groot vuur, en rondom ons lichten de oogjes van tientallen impala’s die vrij over de campground lopen op. Niet veel later loopt een Afrikaanse wilde kat voorbij, die zagen we nooit eerder…