Regen

Vandaag en morgen zijn reisdagen, we slapen vanavond in Francistown om de lange rit naar de zoutpannen in centraal Botswana te onderbreken. De jongens luisteren muziek. Met elk een eigen koptelefoon blijven wij gespaard van Boef & co. Onderweg regent het, ik denk niet dat we dat eerder mee maakten in Afrika.
Op de baan naar Francistown rijden zware, vooral zuidafrikaanse vrachtwagens. We zijn opnieuw op de toeristische route beland, regelmatig kruisen we kampeerders net als wij. Meestal zuidafrikanen met bush campers (aanhangwagens die eens opgezet een keuken met tent bevatten) en af en toe een huurwagen met daktenten net als de onze.
We moeten regelmatig stoppen omwille van ezels, koeien of kippen op de baan. 

Botswana was een Engelse kolonie, en voelt op één of andere manier welvarender aan dan Zuid-Afrika. Francistown is naar lokale normen een grote stad. Er is een Superspar, wat wil zeggen dat het tijd is voor westerse boodschappen. Hier zit de favoriete frisdrank van Emiel in het gamma, en hebben ze drinkyoghurt met aardbeismaak voor Louis. Hopelijk beseffen de jongens dat de luxe die thuis vanzelfsprekend is, dat niet is voor iedereen. 

Na de middag arriveren we bij Woodlands Stopover & Lodge. Er is voor het eerst sinds een tijdje Wifi, en elektriciteit. Het moment om alle electronica op te laden, we lijken wel elk jaar meer en meer toestellen bij te hebben. Emiel speelt games met een klasgenootje, met beeld en klank. Een vreemd gevoel, zo ver van huis zijn en toch lijkt het of we vlakbij zijn.
De camping zit goed vol, een grote groep overlanders spendeert hier hun laatste avond samen. Wij staan intussen net als alle andere kampeerders op wanneer het begint te schemeren, rond halfzeven, en gaan net als iedereen vroeg slapen. Zo profiteren we maximaal van de zon