1001 zebra's

12 juli 2018 - Makgadikgadi Np, Botswana

Bij het buiten rijden van Nxai NP vullen we in het logboek in welke dieren we gisteren hebben gezien. De weg naar de gate is een beproeving voor onze magen, zo vlak na het ontbijt. We worden volledig door elkaar geschud. Een kort stukje asfaltweg helpt niet veel, er zijn zoveel potholes dat we enkel slalommende de putten kunnen ontwijken. Het is best een grappig zicht, al die draaiende auto’s, het lijkt wel een skipiste.

We verlaten de weg naar Maun bij de noordelijke ingang van Makgadikgadi National Park, ook een park dat meerdere zoutpannen omvat. De papierwinkel bij het binnen gaan van de parken is enorm, ook hier vullen we in twee verschillende boeken onze gegevens in, de permits worden in viervoud ingevuld, en we krijgen een versie met stempels mee als bewijs van betaling. Zo gaat het hier overal, zelfs wanneer we in een park hout kopen wordt een bonnetje ingevuld. De strijd tegen corruptie lijkt in volle gang.
Al snel botsen we op giraffen en zebra’s. De regels hier zijn minder strikt dan in de parken in Zuid-Afrika, hier krijg je het advies om niet uit te stappen in de buurt van olifanten of leeuwen (!?) maar verder gaat het officieus niet. Dat strookt ook met het feit dat de campings niet omheind zijn, en daar ben je in elk geval niet in de hele tijd in de auto, dus Dirk en de jongens gaan dichterbij een kijkje nemen. 

Khumaga camp blijkt volledig onder renovatie. Er wordt gepleisterd en geschilderd, door een leger werkmannen. Tegelijk wordt een volledig uitgerust (met koelkast en televisie en echte matrassen) tentenkamp opgezet, we hebben geen idee wat er gaande is. De tenten die opgezet zijn op onze kampeerplek worden haastig opnieuw afgebroken. 
Wij lunchen ondertussen snel en vertrekken voor een river front drive aan de Boteti rivier. We rijden in de rivierbedding, naast het water en kunnen onze ogen niet geloven… Zo ver we kunnen kijken staan wel duizenden zebra’s in en rond de rivier. Kuddes impala’s en wildebeesten, hier en daar een kudu en in de verte een eenzame olifant maken het plaatje compleet. Het lijkt wel of alle dieren van de hele pan hier samen zijn gestroomd op zoek naar water. We rijden langs de rivier tot we niet verder kunnen en keren langs dezelfde weg weer terug, en al die tijd komen we slechts twee andere wagens tegen. Af en toe blijven we staan met de motor uit, en dan horen we niets dan zebrageluiden.

Terug op de camping, voetballen Emiel en Louis tot de zon onder is, en zien ondertussen zo zwart als roet. Tijd voor een douche met het gele, zwavelrijke water hier. Koken doen we toch maar met flessenwater.
Per kampeerplek mogen overal meerdere wagens staan, de plaatsen zijn er ook voldoende groot voor en er wordt hier per persoon betaald. Onze buren, drie gezinnen uit Zuid-Afrika met veel kinderen, tonen niet veel respect voor de andere kampeerders en maken tot laat in de nacht lawaai. Gelukkig is dit een uitzondering, de meeste kampeerders houden het rustig, en zeker wanneer ze voor de anderen opstaan of na de anderen gaan slapen, maar vandaag worden we tot laat wakker gehouden.

Foto’s

1 Reactie

  1. Caroline Blockmans:
    28 juli 2018
    Die zebra’s, moet een schitterend zicht zijn!!