Eagle Rock

Tijdens de vorige reizen waren in onze herinnering de dagen warm met de zon aan een strakblauwe lucht, terwijl het ’s nachts regelmatig vroor. Deze keer blijft de lucht overdag voorlopig bewolkt, en schommelen de temperaturen rond twintig graden. Voordeel is dat ook de nachten relatief warm zijn en we met elk twee slaapzakken comfortabel slapen.

Wanneer we de tent open ritsen spelen de blauwaapjes in de bomen rondom ons en lopen de eekhoorntjes over de kampplaats op zoek naar kruimels die we gisteren achter lieten. 
We worden opgehaald door Kevin, voor een game drive / wandeling combi naar Eagle Rock. Eerst rijden we naar de rots, die we al van ver zien liggen in het verder open landschap. Dit is game driven voor gevorderden, de wegjes lopen kriskras door de bush, en het gaat vaak loodrecht naar boven en beneden. De jongens genieten, net Bobbejaanland zegt Louis. Ik ben blij dat we niet zelf rijden, ik heb na een kwartier al geen enkel benul meer van waarheen we rijden of vanwaar we komen.

Niet ver van Eagle Rock laten we de auto staan voor een wandeling. Voor een echt bush walk zijn de kinderen te jong, maar hier mag het, waarschijnlijk gezien het open landschap. Maar dat het hier luipaarden-, olifanten- en leeuwengebied is wordt snel duidelijk. Kevin haalt zijn jachtgeweer boven en wij krijgen niet mis te verstane instructies, we lopen op een rij achter hem, blijven niet achter, praten niet en slaan zacht met ons hand op ons been wanneer we iets zien of willen stoppen. We zien sporen van een luipaard, uitwerpselen van hyena’s (wit, door de beenderen die ze eten) en lopen over een plaats waar tijdens het ijzeren tijdperk een nederzetting was. Dat is te zien aan de potscherven die her en der verspreid liggen.

Op de rots hebben we een mooi uitzicht over de vlakte. In de rivierbedding onder ons zijn olifanten op zoek naar water, en Kevin ziet in de verte drie leeuwen liggen. Zelfs met alle moeite van de wereld maken wij geen leeuwen van de stipjes in het gele gras. Net onder rand van de rots hangt een arendsnest, met een kuiken van ongeveer een week oud. Met een beetje geluk vliegt dat binnen zes maanden uit. Tot dan zorgt vader arend voor bescherming tegen apen die zo’n kleintje wel lusten en mama arend voor eten. In het nest liggen de resten van rotsdassen, honger heeft de kleine niet lijkt het. 

We stappen terug naar de auto voor de game drive. Niet veel later krijgt Kevin een oproep, er zijn verse luipaardensporen gezien bovenop de sporen van onze 4WD. We rijden snel terug naar de bewuste plek. Kevin grijpt me plots opgewonden bij de arm… Op de rand van de heuvel waar we langs rijden ligt een mannelijk luipaard in de zon. Zijn grote kop kijkt in onze richting en hij heeft net zoveel aandacht voor ons als wij voor hem. De andere wagen die de sporen opmerkte wordt opgeroepen maar tot zij er zijn is het enkel wij en het luipaard…
Tijdens de terugrit spotten we elanden, de grootste antilopesoort en bovendien eentje die we nooit eerder zagen. 

De rest van de dag brengen we op en rond onze kampeerplek door. Ik doe de was en Dirk leert de auto goed kennen, en vooral waar alle tools liggen want de kans op een lekke band is hier reëel. De jongens bouwen met zand en water een 4x4 parcours voor de speelgoedautootjes van Louis, op de plaats voorzien voor tenten. De volgende kampeerders zullen een beetje hobbelig liggen. Er wordt gevoetbald, en in bomen en op (oude) termieten heuvels geklommen. We maken een korte wandeling door de bedding van de rivier maar gaan niet ver weg want willen niet op boze olifanten botsen. Die zien we gelukkig niet, wel enkele bavianen en impala’s. Verderop staat er nog een plas water en daar liggen krokodillen te zonnen. Emiel is teleurgesteld dat hij niet dichterbij mag gaan kijken maar wij gaan graag met z’n vieren terug naar huis, en bovendien met vier paar armen en benen dus we gaan opnieuw naar de kampeerplek.
Tegen het einde van de namiddag zien we zwart van het stof en nu het nog klaar is wassen we ons in de buitendouche. Veel houdt die niet in, een houten hutje met betonnen vloer, maar het water is warm en het dak is de intussen donker wordende hemel waarin de eerste sterren komen piepen.
Na het eten vraagt eerst Louis om te gaan slapen, en even later volgt Emiel. Louis vraagt nog om bij hem te liggen tot hij slaapt maar bang zoals hij in Namibië was is hij niet meer. Wel slapen Dirk en ik nog elk met een kind, en wisselen de jongens elke nacht van tent.