Thuis

Hier eindigt ons reisverhaal, ondertussen zijn we thuis… We hebben er een fantastische vier weken op zitten, Zuidelijk Afrika zit in ons hart en wat de jongens betreft staan we hier binnenkort terug. In tegenstelling tot de reizen naar Zuid-Afrika en Namibië die afwisselender waren met af en toe een stadsbezoek of een passage aan de zee, deden we nu vier weken zo goed als non-stop safari. Dat blijft boeien, en oog in oog staan met één of ander roofdier is echt kicken.
Botswana is ruiger dan wat we eerder deden, maar is mits wat reiservaring, veel flexibiliteit (lees, een Afrikaanse instelling…) en gezond verstand perfect te bereizen. De niet-omheinde kampeerplekken vormden geen probleem, al hebben we niet oog in oog gestaan met een leeuw of een luipaard (tegenover een hyena en olifant staan of het zien van leeuwentracks op onze kampeerplek vonden we al spannend genoeg).
We zaten over de hele reis zo’n 5500km in de wagen, te vergelijken met de afstand die we tijdens de reizen van de afgelopen jaren aflegden. Het kamperen met af en toe een nacht binnen slapen beviel opnieuw, wij zouden het niet meer op een andere manier aanpakken. 

De hoogtepunten? Voor Louis de dag waarop we zowel leeuwen als luipaarden zagen in Kruger, Emiel kiest voor de dag waarop we de Vic Falls bezochten, met helikoptervlucht, en waarop we ook de leeuwen spotten onderweg. Dirk durft tot grote verontwaardiging van de jongens de dag waarop we panne kregen en uren gesleept werden naar Kasane bovenaan zetten, en ik ga voor ons verblijf op het verlaten Kubu Island in de Sua Pan. En de kleur van de lucht zoals ik dat enkel al in Afrika zag.

De meest gestelde vraag de komende weken is zonder twijfel waar we volgend jaar heen gaan. Zomer 2019 is nog ver weg, maar een beetje dromen doen we al… Emiel denkt aan Australië of Zuid-Amerika en Louis sluit zich aan bij Zuid-Amerika. Indonesië of Sri Lanka staan op mijn verlanglijstje, en Dirk overweegt eens dichterbij huis, bijvoorbeeld Scandinavië. Wordt volgend jaar vervolgd…